Kącik rodzica
KĄCIK RODZICA
Zachęcamy rodziców i opiekunów prawnych do odwiedzania sukcesywnie strony Przedszkola Montessori. Będzie można na niej podzielić się swoimi spostrzeżeniami w wychowaniu dziecka i ciekawymi doświadczeniami.
Zamieszczać będziemy na niej ciekawe artykuły i linki.
DLACZEGO PRZEDSZKOLAK NIE SŁUCHA?
Justyna Dąbrowska
Często słyszymy to, co dzieci do nas mówią, ale czy równie często ich słuchamy? Jeśli damy dobry przykład, chętnie się odwzajemnią i zaczną nas słuchać. Zapewne niejeden raz zdarzyło ci się zirytować na własne dziecko, bo nie słuchało tego, co do niego mówiłaś, albo nie robiło tego, o co je prosiłaś. Jak to się dzieje, że czasami dzieci z nami zgodnie współpracują, a innego dnia można mówić tysiąc razy i nic do nich nie dociera? Dziecko „wyłącza się”
i robi wrażenie głuchego na twoje prośby. Jak mówić do dzieci, by nas słuchały?.Oto kilka rad:
Jedna prośba naraz
Pamiętaj, że dziecko nie potrafi w takim tempie jak ty myśleć i reagować na polecenia. Ma trochę inne poczucie czasu i często nie zdaje sobie sprawy, co to znaczy, że coś trzeba zrobić szybko. Kiedy wykonuje zlecone zadanie, zaczyna pracować jego wyobraźnia. Myje ręce, ale jednocześnie jest pod wodospadem na rwącej rzece… Chowa zakupy do lodówki i zarazem uczestniczy w wyprawie na biegun… Taka jest natura dziecięcego myślenia i nie można dziecka za to karać. To, co tobie od dawna już weszło w nawyk, dla dziecka stanowi męczący obowiązek. Dlatego nie zasypuj go seriami komend w rodzaju: „Nakryj do stołu, umyj ręce
i siadaj do kolacji”. Polecenie powinno być jedno – proste, krótkie i możliwe do wykonania w niedługim czasie.
Nie przerywaj
Gdy dziecko coś robi, zazwyczaj bardzo się w tę czynność angażuje. Jeśli rysuje – to całym sobą, nawet językiem. Jeśli słucha kasety, to tak, jakby go w tym momencie nie było w pokoju. Dlatego, zanim je o coś poprosisz, sprawdź, czy w tej chwili nie robi czegoś dla siebie bardzo ważnego, czy nie jest czymś zaabsorbowane. Jeśli nie będziesz mu przerywać czynności, które są dla niego ważne, ono także łatwiej uszanuje to, co ty robisz.
Bądź konsekwentna
Dobrze by było, gdyby twoje polecenia były naprawdę uzasadnione. Jeśli bowiem prosisz dziecko o coś, a potem robisz to za nie sama (bo nie starcza ci cierpliwości), uczysz je, że tak naprawdę to tylko takie sobie gadanie. O pewne rzeczy trzeba dziecko prosić wielokrotnie, zanim zacznie je robić odruchowo. Ale może warto na początku trochę się pomęczyć, żeby później się nie denerwować, że talerz znowu brudny na stole, ogryzki nie w koszu, a flamastry bez skuwek są rozrzucone na podłodze?
Podaj powód
Starsze dzieci, zanim wykonają polecenie, lubią wiedzieć, dlaczego się tego od nich wymaga. Dobrze więc podać racjonalny powód, choć nie warto tłumaczyć się bez końca. A już zupełnie nie warto mówić: „Masz to zrobić, bo ja ci każę”. Na takie postawienie sprawy każdy, nie tylko małe dziecko, reaguje buntem i oporem. Bardziej trafi dziecku do przekonania argument, że zęby trzeba myć po to, żeby się nie psuły, niż kategoryczny rozkaz.
Nie spiesz się
Nikt nie lubi się spieszyć, a zwłaszcza ten, kto spieszyć się nie potrafi. Czasem zapominamy o tym, że dzieci potrafią robić szybko tylko to, co im sprawia przyjemność i co je ciekawi. Nie rozumieją, dlaczego trzeba nagle szybko jeść albo szybko się ubierać. Jedzą wolno, bo tak jest zdrowo. Ubierają się wolno, bo to nie jest łatwa czynność. Dlatego staraj się uwzględnić to, że dziecko nie umie się spieszyć. Nie dlatego, że jest niegrzeczne czy opieszałe, ale dlatego, że pośpiech jest sprzeczny z naturą dziecka.
Spójrz mu w oczy
Ponieważ jesteśmy zabiegani, często wypowiadamy różne rzeczy w pośpiechu, nie patrząc na siebie. Czasem wydaje nam się, że coś mówimy, ale odbiorca w ogóle nie jest tego świadom. Dlatego prosząc dziecko o coś, warto zatrzymać się na chwilę, kucnąć, spojrzeć dziecku w oczy i powiedzieć swoją prośbę powoli. Taka „niska” pozycja pozwoli nam sprawdzić, czy dziecko nas usłyszało i czy wie, o co nam chodzi. Jest to szczególnie ważne wtedy, kiedy dziecko rozrabia, jest agresywne lub bardzo rozhukane.
Współpracuj
Łatwiej jest wykonać jakieś polecenie, jeśli się wie, że to, o co mnie proszą, to jest
w jakimś sensie „moja sprawa”. Jeśli czterolatek dostanie roślinkę i ona będzie tylko jego – łatwiej mu będzie ją podlewać, niż gdyby miał troszczyć się o wszystkie domowe kwiatki. Zamiast żądać od pięciolatka porządku, można go zapytać: „Jak myślisz, co możemy zrobić, by miś nie leżał na podłodze i się nie niszczył?”.
Daj dobry przykład
Irytujesz się, że dziecko nigdy cię uważnie nie słucha, ciągle gdzieś pędzi, jest zajęte, wiecznie odpowiada „zaraz” . A może ma w swoim bliskim otoczeniu kogoś, kto zachowuje się podobnie? Niestety, dzieci są znakomitymi obserwatorami i błyskawicznie się uczą. Pokaż dziecku, co to znaczy słuchać kogoś uważnie, odłożyć swoje sprawy na bok i z pełną koncentracją zagłębić się w problemy drugiej osoby. Dziecko wysłuchane czuje się zrozumiane i zaakceptowane.
Polecamy:
http://wyborcza.pl/1,75476,15601869,W_szkole_Monte...